മറക്കുമ്പോള്‍
നിന്റെനഗരത്തില്വന്ന്
നിന്നെ
കാണാതെ മടങ്ങുക
നിന്‍റെ
ചുംബനത്തില്‍‍നിന്നു
എന്‍റെ ശ്വാസത്തെ തിരിച്ചെടുക്കലാണ്
ഒരു ജനനമരണത്തില്‍
നമുക്കെത്ര
ജന്മമരണ നദീ
സ്നാനങ്ങള്‍
നാമൊരിക്കലും
തനിച്ചല്ലെന്ന
ഉഭയമന്ത്രപ്പെരുക്കത്തിലെത്ര
കനലാഴി കടക്കല്‍
നിന്‍റെ
നഗരത്തില്വന്ന്
നിന്നെ
കാണാതെ മടങ്ങുക
നിന്‍റെ
ശ്വാസത്തില്‍ നിന്ന്
എന്‍റെ
ജീവനെ തിരിച്ചെടുക്കലാണ്
നിന്നില്‍
മുങ്ങി നിവരുന്നേരമെല്ലാം
ഒരു പിടി
കടലുപ്പുമായി
പിന്‍വാങ്ങുമീ
തിരയിളക്കങ്ങളല്ലോ
പകലറുതികള്‍.
സഹശയനത്തിലിരവ്‌
മന്ത്രിപ്പതു
ജ്വലനമന്ത്രങ്ങളത്
കേള്‍പ്പാന്‍
നമുക്കൊരേ
നാഗകര്‍ണ്ണമൂലങ്ങള്‍
നിന്‍റെ
നഗരം കാണാന്‍
ഇനി വരാതിരിക്കുക
മറവിയാണ്
മൃതജന്മത്തിന്നൊടുവില്‍
ഒരിക്കല്‍
മരിക്കയാണ്
ഓരോ മറവിയും
ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലിന്‍
ചവര്‍പ്പു
രുചിക്കുവോളം
നിന്നിലെ
ഞാന്‍ മറയുവോളം
നീ എന്നെക്കുറിച്ചല്ലെല്ലോ എഴുതിയത്? കവിത മനസ്സിലൊന്ന് കോറി
ReplyDeleteനീയും അങ്ങനെ തന്നല്യോ
ReplyDeleteഎനിക്ക് ഇത് ഒന്നും മനസിലാകുന്നില്ല ...:-).....മാലിനി വൃത്തത്തില്‍ എഴുതി കൂടെ ? ;-)
ReplyDeleteമാലിനി തന്നെ വേണോ? സ്രഗ്ദ്ധര ആയാലോ?
ReplyDeletealexander pushkin oru kathayezhuthuyittundu.queen of spade!
ReplyDeletekalakaanjiyaanu uthaman!athyuthaman!
ReplyDeleteamritha preethathinte nagarathinte maranam enna katha vaayichittundo? ee kavitha athupole theevram
ReplyDeleteee varikal vaayikkumbooo manassil enikku kadannuvaraaru aaraanennu miss nu ariyoo? neerittu kaanumbooo, allenkil vilikkumbooo parayaam tto missae...
ReplyDeleteരാജന്‍, അമൃതയുടെ ആ രചന വായിച്ചിട്ടില്ല . ആത്മകഥ വളരെ ഇഷടമാണ്.
ReplyDeleteആരതി, ഞാന്‍ പറയട്ടോ ആരാണെന്ന്
ReplyDeleteveenda missae...
ReplyDeleteorupakshe, athu mattaareyenkilum veedanippichaalo?
neerittaavaam ennu thoonnunnu...
ഒരു നെരിപ്പോട് നെഞ്ചിൽ അവശേഷിപ്പിക്കുന്ന കവിത... എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട കവിതയാണ് മിസ്സേ ഇത് ... എവിടെയോ ആരെയോ ഉപേക്ഷിച്ചുപോന്ന ഒരു പ്രതീതി...
ReplyDeleteഒരു നെരിപ്പോട് നെഞ്ചിൽ അവശേഷിപ്പിക്കുന്ന കവിത... എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട കവിതയാണ് മിസ്സേ ഇത് ... എവിടെയോ ആരെയോ ഉപേക്ഷിച്ചുപോന്ന ഒരു പ്രതീതി...
ReplyDelete